Be*weep" (?), v. t. [imp. & p. p. Bewept (#); p. pr. & vb. n. Beweeping.] [AS. bewpan; pref. be- + weep.]
To weep over; to deplore; to bedew with tears.
"His timeless death
beweeping."
Drayton.
© Webster 1913.
Be*weep", v. i.
To weep.
[Obs.]
Chaucer.
© Webster 1913.